Warmoesstraat

De Warmoesstraat (vaak foutief gespeld als Warmoestraat) is genoemd naar een oud woord voor groenten en/of gekookte groenten.

Een warmoezerij was een groententuin waarin de warmoezenier (warmoesenier, of zelfs warmoesier) groenten teelde bestemd voor de verkoop.

Het werd ook wel warmoezenierstuin, of ‘warmoes thuyn’ genoemd. Tegenwoordig spreekt men nog wel van een moestuin.

Maar goed, daar komt de naam Warmoesstraat dus vandaan.

De huizen aan de Westzijde van de Warmoesstraat staan met de achterkant letterlijk in het water. Dat kan je vanaf het Damrak goed zien.

Het Damrak was vroeger het ‘buitenrak’ waar het water van de Amstel via een sluis in De Dam naar het IJ stroomde – tussen de Nieuwendijk en de dijk waarop de Warmoesstraat ligt.

Het Damrak was toen de haven van Amsterdam, waar boten aanlegden om gelost te worden.

In de loop van de 17e eeuw breidde Amsterdam zich uit en werden de Herengracht, Keizersgracht en Prinsengracht aangelegd. Gaandeweg verhuisden de rijke kooplieden uit de Warmoesstraat en omgeving naar de grachtengordel.

Hierdoor zakte het niveau van de Warmoesstraat gaandeweg af, tot hij in de jaren zeventig en tachtig berucht was vanwege de overlast van junkies en criminelen.

Tot voor kort was het beroemde Politie Bureau Warmoesstraat hier gevestigd, alwaar rechercheur – en later schrijver – ‘Appie’ Baantjer werkte. Zie ook: Het Amsterdam van Baantjer.

Vandaag de dag is de Warmoesstraat weer een gezellige winkelstraat met cafés, winkels en restaurants.